De maand mei hadden we in onze agenda staan om deel te nemen aan de RAB Nature Challenge van Trailrunningeu. Maar in april stapten we toch van dat idee af. Waarom? Bij deze challenge kan je kiezen tussen 100, 250, 500, 750 of 1000 kilometer waar je dan de hele maand over mag doen. Dat idee is natuurlijk super vet dus daar ligt het niet aan, maar de 250 afstand zou geen challenge zijn omdat we daar niet heel veel moeite voor zouden hoeven doen. We zouden dan automatisch voor de 500 moeten gaan, maar dat bleek al snel niet realistisch met onze meiden van 1,3 en 9. We zouden dan om en om moeten lopen en dan is 500 kilometer niet haalbaar. Jammer, want we hadden wel zin in een sportieve uitdaging als deze...
Maarrr.... we bedachten gewoon onze eigen challenge, geïnspireerd op de nature challenge: beide 300 kilometer rennen. En om een challenge in de challenge te stoppen wilden we ook gaan ervaren hoe het zou zijn om in de eerste twee weken 2 marathons te lopen. Dat hadden we nog nooit gedaan dus daar waren we wel benieuwd naar! Ik zou zelf de week daarna nog de 50 kilometerafstand van de UHUT gaan lopen. Natascha zou geen ultra gaan lopen, maar verving die door elke dag 1 of 2 keer te gaan rennen om zo uiteindelijk net zoveel kilometers te lopen.
De eerste week gaf ik training aan mijn loopgroep en ik liep verschillende rondjes dicht bij huis. Op woensdag liepen we onze eerste marathon van deze challenge. We zouden vanaf ons huis naar de ouders van Natascha lopen in Hellevoetsluis. Om 07:30 uur brachten we de meiden naar de opvang en we rond 08:30 uur vertrokken we. Via de Van Brienenoordbrug liepen we richting het Zuiderpark langs de Ahoy om te vervolgen langs de Waalhaven te lopen. Vervolgens liepen we de kilometerslange Vondelingenweg langs de industrie om bij Hoogvliet de A15 over te steken. Door het groen naar de Spijkenisserbrug om daar uiteindelijk via het Trambaanpad richting Hellevoetsluis te gaan. Een kilometer of 12 rechtdoor tussen weilanden en wat dorpen zoals Biert, Zuidland en Oudenhoorn. Zo chaotisch druk het in Rotterdam en langs de A15 was, zo stil en rustig was het hier! Heerlijk, wat een verademing. Onderweg zagen we tientallen vogelsoorten zoals bijvoorbeeld de kieviet en de grutto (met jongen!). Heel leuk om te zien en ondanks de grijze lucht was het prima te doen. Vlak voor we Hellevoetsluis inliepen kreeg ik wat last van de pees in mijn linker knieholte. Af en toe schoot er een pijnlijke scheut doorheen. Gelukkig waren we er bijna. En na 42,4 kilometer kwamen we aan bij mijn schoonouders. Na een bakkie koffie, een broodje en wat lekkers door schoonmoeders gemaakt werden we naar de metro in Spijkenisse gebracht. Vervolgens met de metro en de bus naar huis, kindjes ophalen en weer door! Een run die we al een tijdje in ons hoofd hadden en nu eindelijk gelopen was.
De week sloten we af op en rond de KNVB-campus in Zeist. Daar werd een trailevent georganiseerd door Trailrunningeu. Door ons vrijwilligerswerk voor deze organisatie hielp Natascha op zaterdag mee om een lus van het parcours uit te zetten voor de dag erna. Ik was zelf crewlid op zondag en checkte ook een lus nog voordat het event begonnen was. Halverwege de dag moesten we nog een gedeelte checken omdat mensen bordjes hadden weggehaald of verwisseld.
De tweede week was het eerste loopje ook de training aan mijn loopgroep. Natascha liep wat in de buurt en op woensdag liepen we onze tweede marathon van de challenge. We liepen naar Mike Tesser in Vleuten. Mike is net als ik hersentumorklant, alleen is zijn prognose niet zo positief als die van mij. Volgens de artsen zou hij maximaal nog een half jaar te leven hebben. Daarom leek het ons mooi om hem dan op te zoeken op een manier wat hij zelf in voorgaande jaren ook makkelijk had gekund, naar hem toe rennen! Mike is een doorgewinterde ultraloper en 1 van de 2 finishers van de Duinhopper XXL. 549 kilometer van de Belgisch/Franse grens langs de kust naar Den Helder... je hebt dus ultra's en ULTRA'S.
We voerden deze woensdag hetzelfde concept uit als een week eerder. Om 07:30 de meiden naar de opvang en vertrekken. Dat deden we nu alleen om 08:00 uur want de reistijd terug zou iets langer zijn. Nu geen stinkende industrie en vrachtwagens die langs ons scheurden, maar groene weilanden, rust, ruimte en een blauwe lucht met zon! Via allerlei kleine en wat minder kleine wegen liepen we richting Stolwijk, Vlist en Oudewater. Na 5 kilometer langs de drukke N weg van Oudewater naar Montfoort stopten we in Montfoort even bij de Jumbo om cola en krentenbollen te halen. Daarna nog even water bijvullen bij het waterpunt en we vervolgde ons weg richting het noorden om weer tussen de weilanden terecht te komen. Zo liepen we over een lange recht toe recht aan weg richting de A12 die we vervolgens overstaken. Dat bracht ons in Harmelen. Toen was het nog maar ongeveer 3,5 kilometer naar Vleuten. Even later arriveerden we na 43,4 kilometer bij Mike en Marybelle thuis. Even lekker zitten in de tuin, genieten van het zonnetje en bijkletsen. Na een 3 kwartier moesten we helaas alweer richting huis, want Soof was ziek geworden op de opvang en inmiddels opgehaald door mijn ouders. Mike bracht ons naar het station en met de trein, metro en bus kwamen we weer thuis. Snel Soof opgehaald bij vriendin Elke die op haar gepast had en terug naar huis om Pip op de opvang op te halen. Al met al een mooie dag! En deze marathon ging beter dan de eerste. Deze challenge in de challenge was dus goed bevallen!
De rest van de week lekker in de buurt gelopen en wat trails door de bossen vanaf ons vast plekje op de camping.
De derde week geen marathon, maar elke dag 1 of 2 keer lopen voor Natascha en dus een ultra voor mij. Lees daarover mijn blog hierover: Utrechtse Heuvelrug Ultra Trail. Ik had wel mijn loopgroep training gegeven en zou zodoende wel aan mijn weektotaal komen. Natascha liep haar kilometers dus dagelijks bij elkaar. We kwamen beide net over de 70 kilometer uit.
De vierde week stond vooral in het teken van de 300 kilometer halen. De week bestond vooral aan trainingen geven aan mijn loopgroep, een duurloopje samen en een paar korte trails op de Utrechtse Heuvelrug. We merkten allebei dat we wel wat vermoeider werden, maar we zagen ook de voordelen van de lange runs in: mijn ultra ging een stuk makkelijker en onze hartslag is tijdens onze trainingen lager dan ooit tevoren. We zitten beter in ons vel en door het lopen te combineren met gezond en bewust eten maakt dat we ons steeds fitter gaan voelen. En het belangrijkste van deze week: we hebben onze challenge allebei gehaald! We zijn er toch wel trots op.
We gaan de lange duurlopen van ongeveer de marathonafstand wel 1 of 2 keer per maand in de agenda in blijven plannen, want we hebben er dus echt baat bij. Het was wel pittig om de 300 kilometer aan te tikken door het feit dat we ook een gezin zijn met 2 en soms 3 jonge meiden. De nachten zijn niet altijd zoals je hoopt en dat kost stiekem wel energie. Maar met bijvoorbeeld 250 kilometer per maand komen we ook al een heel eind en wie weet kunnen we ooit nog naar de 500 kilometer toe.
Voor nu de challenge gehaald, maar snel weer wat nieuws verzinnen 😉
De gelopen kilometers dragen we beide op aan Mike Tesser. Twee keer 300 maakt toch 600 kilometer in een maand! Stay strong Mike! #kilometersvoormike
Reactie plaatsen
Reacties