Nighttrails

Nighttrails of lopen door de nacht... een discipline apart in het hardlopen/ (ultra)
trailrunnen. Sommige mensen hebben er helemaal niks mee en willen dan gewoon in
hun bed liggen. Andere mensen, waaronder ik, vind het eigenlijk wel fijn om door de
donkere nacht te lopen. De rust, de stilte en hopelijk die mooie sterrenhemel boven je...
fantastisch. Jammer dat er maar weinig nighttrails georganiseerd worden in Nederland.
De vele natura 2000 gebieden zijn op die momenten verboden gebied. Maar toch zijn er
gelukkig wel een aantal georganiseerd in ons landje.

Ik beleefde zelf al eens een mooi moment in een nacht tijdens de Roparun van 2024. Ik
was loper in groep A van het team VriendenvanThuijs – 224. Deze groep zou een shift
lopen in België die geheel in de avond en nacht plaatsvond. Voor onze groep ging de
route van Ath naar Dendermonde. Eén van de eerste grotere dorpen die je tegenkomt is
Geraardsbergen. De wielrenners onder de lopers weten dan meteen, de Muur.... en die
Muur mochten wij omhooglopen. Een stukje tussen de brandende kaarsen richting de
kapel waar het doodstil en donker was. Wat een fenomenaal moment was dat. Ik heb
daar echt intens van genoten! Ik wist precies waar Fabian Cancellara ooit zittend
wegreed bij Tom Boonen. Zo hectisch en druk als het dan kan zijn, zo stil en alleen
waren we nu. Wat een moment...

Maar die nighttrails in ons eigen land... vrijdag 8 februari 2025 was er een georganiseerd
in Doorn. Schrijver en ultraloper Tim van der Veer presenteerde daar samen met Shiva
Zanoli, van de Loopleippodcast, het trailtheater in combinatie met een nighttrail van 5
of 10 kilometer. Dat werd dan weer georganiseerd door de trailloopgroep TRCU (TrailRun Club Utrechtse Heuvelrug). Ze hadden hele toffe gasten uitgenodigd om verhalen te vertellen zoals de Franse toploper
Francois d'Haene en Dolf Jansen. Het thema was: Lopen in het donker.

Omdat ik Sameena van der Mijden, één van de andere sprekers op zou pikken bij het
station Driebergen-Zeist was ik er al vroeg. Sameena, waarmee Natascha en ik al een
tijdje bevriend zijn, mocht komen vertellen over haar nachtelijke avonturen tijdens haar
twee deelnames aan de Spartathlon in Griekenland.

Nadat de avond geopend was door een kleine minuut applaus voor de onlangs
overleden Barbara Kerkhof, begon het programma. En wel  met een
filmpje van een avontuur van Petzl, de hoofdsponsor van dit evenement. Het was een compilatie van de oversteek van Pieterburen naar het eiland Schiermonnikoog. Door de juiste combinatie van de stand van de maan, de wind en eb ontstond dus de mogelijkheid om te voet deze tocht af te leggen. Francois d’Haene was de 'leider' van het gezelschap. Eigenlijk was dat een ervaren gids, maar voor het filmpje was het leuker als hij voorop liep natuurlijk. Het filmpje liet een mooi decor zien en gaf mij en vele anderen het idee om dat ook eens te ondernemen.

Na het interview met de Fransman las Tim een hoofdstuk voor uit zijn tweede boek,
buiten bereik. Een mooi herkenbaar stukje over hoe, ik denk heel veel, (ultra)
trailrunners zich voelen en daardoor dit goed kunnen. Vervolgens mocht Sameena haar
verhaal doen. Grappig om te horen hoe ze het verband wist te leggen tussen de borden
langs de weg die aangaven hoever het eindpunt Sparta nog was en tussen de lampjes
van de andere lopers. Er waren momenten dat ze geen lampje voor zich of achter zich
zag, maar wel de borden met hoever Sparta nog was. Aan de ene kant demotiverend,
aan de andere kant een houvast! Vervolgens hebben we nog een klein half uur in een
deuk gelegen om Dolf Jansen die de verhalen van de voorgaande sprekers verwerkte in
zijn verhaal. Hilarisch! Je had erbij moeten zijn om nu dezelfde glimlach als mij te krijgen
op het moment van schrijven.

En daarna was het dan zover! Rond 20:15 uur was de start van de 10 km nighttrail en om
20:30 zou de 5 km starten. Beide routes liepen over het landgoed Zonheuvel en waren
zoals een trail moet zijn, tussen de bomen, door plassen, over drassige paden en veel laaghangende takken die je moest ontwijken.
Sameena bleef met haar hondje Ollie binnen, want het beestje zou met zijn korte
pootjes volledig kopje onder gaan in de plassen. Daarom liep ik met Onno, ook een bevriende
loper, de 10 km. We begonnen vrij rap en lieten ons daarna wat inzakken. Na een halve
ronde sloot Joost Krijnen, ook van de podcast Loopleip, bij ons aan en we lieten het
tempo nog wat zakken. Het was soms ook lastig met de drassige paden. Onno
verstapte zich bijvoorbeeld en Joost gleed een keer zo goed als onderuit. We bleven een
beetje op de pace rond de 5:30-5:45 lopen en dat was wel prima te doen. Het was wel
een stuk warmer als ik gedacht had en al kletsend en lachend kwamen we na een
minuut of 50 binnen. Net geen 10 km maar dat mocht de pret niet drukken natuurlijk!

Tijdens deze nighttrail heb ik voor het eerst mijn nieuwe hoofdlampje geprobeerd. En
ondanks dat het een Petzl event was, liep ik met een Fenix hoofdlampje die ik, na het lezen van een blog over hoofdlampjes geschreven door Maarten Schön, aangeschaft had. En die is me prima bevallen. Flinke
lichtbundels gaven een prima zicht, al moet ik zeggen dat het af en toe wat loskwam en
ik het terug moest duwen op mijn hoofd. Ik gok zomaar dat het kwam omdat ik een petje
droeg onder het lampje. Maar gelukkig kan ik dat een week later nog eens proberen als
ik nog een nighttrail ga lopen. Dat is dan ook een door Petzl gesponsord event, maar
dan is de organisator Trailrunningeu / Trail Events.

Precies een week later, op vrijdag 14 februari liep ik dus gelijk nog een nighttrail. Nadat
ik voorafgaand aan het evenement  had geholpen met de opbouw, startte ik om 20:00 uur met 3 rondjes van 6 zo'n km, 18 km totaal dus. Nu zonder petje het hoofdlampje op en is kijken of het nu ook
omhoog kruipt. Het parcours was volledig op het terrein van het vakantiepark, maar er zaten
echt wel mooie beboste gedeelten in. Best wel een leuke route eigenlijk! Daarnaast liep het
parcours bijna gelijk aan het parcours van de backyard ultra. Ook best geinig idee. Het
was met 300 lopers een uitverkocht event. Van die 300 waren er best veel die nog nooit
in het donker gelopen hadden.

Net als bij de Barkley marathon startten we voor een slagboom. Startmeester Yvo stak dan
geen peuk op, maar 'schoot’ ons wel weg door een brul door een megafoon. Als een
lange lint lopers gingen we ‘out there’, het donkere bos in. Het was daardoor in het begin lastig in een ritme komen. Eigenlijk moet je niet te dicht op je voorganger rennen, maar soms was dat niet
anders te doen. Zeker niet wanneer de ondergrond drassig of slecht te belopen was.
Het eerste rondje liep ik niet heel relax en ik had last van alle lichten. Kennelijk kwamen
die signalen flink binnen en ik moest echt even wennen. Ik merkte ook al snel dat ik een
soort blauw/zwarte vlekken voor m'n ogen zag. Daar baalde ik wel van, want vaak
betekent dat dat ik dan te vermoeid ben en de inspanning te zwaar is voor mijn lijf. Maar
zo voelde het deze keer ook weer niet. Vlak voor het einde van lus 1 kwam ik erachter
hoor. Mijn eigen lampje stond veel te veel naar beneden gericht en ik verblindde mezelf
half. Sukkel... Ik richtte het lampje verder naar voren en de vlekken verdwenen. Ik kwam
ook gelijk beter in mijn ritme leek het en na een korte stop bij de verzorgingspost begon
ik aan lus 2. Het veld qua lopers was inmiddels flink uit elkaar getrokken en ik liep nu
vaker alleen of van groepje naar groepje. Dit was veel beter te doen en ik kwam lekker in
m'n bubbel.

Na een korte stop na lus 2 begon ik aan lus 3. Ineens liep ik zo goed als alleen. Ik zag in
de verte iemand voor me lopen en achter me niemand. Wat een rust en wat een stilte! Heerlijk!
Genieten gewoon! Ik zat lekker in m'n bubbel en liep snel in op degene die voor me liep.
Ik liep de dame voorbij en groette haar. Uiteindelijk liep ik nog wat mensen voorbij en
kwam ik voldaan aan bij de finish. Ik sloot de nighttrail af door de inmiddels bekende Zwitserse
koeienbel te luiden waarna ik een medaille om mijn nek gehangen kreeg. Toch leuk! Even
bijkletsen met wat andere deelnemers en met de crew om vervolgens richting huis te
gaan. Stiekem toch wel wat moe, maar voldaan na deze 2e nighttrail in een week tijd!